Ο χαλκός έπαιξε βασικό ρόλο στην ιστορία των νομισμάτων

Ο χαλκός χρησιμοποιείται για την κατασκευή νομισμάτων για το νόμισμα από περίπου το 600 π.Χ.. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι αναγνώρισαν την αξία αυτού του υλικού και χρησιμοποιούσαν μεγάλη ποικιλία χάλκινων νομισμάτων.

Αιώνες αργότερα, το Gold Standard έδωσε τη θέση του στο Copper Standard για τα νομίσματα όλων των αξιών λόγω των μακροχρόνιων ιδιοτήτων του χαλκού.

Σήμερα, ο χαλκός και τα κράματά του συνεχίζουν να επιλέγονται στην νομισματοκοπία. Τα κέρματα του ευρώ έχουν ως βάση τους τον χαλκό. Ο χαλκός και τα κράματά του γίνονται εύκολα νομίσματα, χάρη στην λειτουργικότητας τους και έχουν εξαιρετική αντοχή στην κρούση και τη φθορά: αυτά τα χαρακτηριστικά είναι απαραίτητα σε αντικείμενα που υπόκεινται συνεχώς σε χειρισμό.

Η αντοχή τους στη διάβρωση είναι γνωστή, γι’ αυτό και αρκετά αρχαία αντικείμενα (ανάμεσά τους πολλά νομίσματα) έχουν διατηρηθεί σχεδόν αναλλοίωτα μέχρι σήμερα, ακόμη και αν εκτεθούν σε ατμοσφαιρικούς παράγοντες ή βυθιστούν στο θαλασσινό νερό.

Τα χάλκινα κράματα, πέρα ​​από το ότι είναι απεριόριστα ανακυκλώσιμα, μπορεί να προσφέρουν διαφορετικά χρώματα ανάλογα με την ποσοστιαία περιεκτικότητα και άλλα μέταλλα. Για παράδειγμα, τα χρυσοκίτρινα κέρματα των 10, 20 και 50 λεπτών του ευρώ είναι κατά 89% χαλκό. Τέλος, τα κέρματα του ευρώ πρέπει να έχουν ακριβή ηλεκτρικά και μαγνητικά χαρακτηριστικά, για να είναι αναγνωρίσιμα από τους αυτόματους πωλητές. Η προσθήκη νικελίου μπορεί να ρυθμίσει τη μαγνητική διαπερατότητα των κραμάτων, ενώ η ηλεκτρική αγωγιμότητα των νομισμάτων 10, 20 και 50 είναι το ένα έβδομο αυτής του καθαρού χαλκού.